بررسی سیستماتیک تأثیر یادگیری مبتنی بر مسأله در یادگیری، رضایتمندی و اثربخشی آن در آموزش پزشکی ایران

زمینه و هدف: دورنمای اصلی آموزش پزشکی، بهبود کیفیت مراقبت های بهداشتی می باشد که توسط پزشکان انجام می گیرد. این که پزشکان در چه سطحی و در چه زمانی خدمات خود را ارایه کنند، به آموزش پزشکی وابسته است که دانشجویان پژوهشگری تربیت کند تا پاسخگوی نیازهای در حال تغییر جامعه باشد. یادگیری مبتنی بر مسأله به عنوان یکی از روش های یادگیری دانشجو محور، می تواند چنین بستری را فراهم سازد. هدف از انجام مطالعه حاضر، دستیابی به اطلاعات مناسبی برای استفاده مؤثر از این روش آموزش، در عرصه آموزش پزشکی ایران با استفاده از مرور نظام مند و با ارایه شواهد موجود در این زمینه بود. روش کار: مطالعه حاضر، 16 مقاله انجام شده در زمینه یادگیری مبتنی بر مسأله را که در زمینه میزان تأثیر آن در یادگیری، رضایتمندی و اثربخشی آن در آموزش پزشکی بود، مورد بررسی قرار داد. کلیه مقالات با استفاده از کلید واژه های آموزش پزشکی، یادگیری مبتنی بر مسأله و ایران و از پایگاه های اطلاعاتی pubmed، magiran، google scholar، sid، iranmedex و isi که از سال های 94-1382 در ایران منتشر شد، استخراج گردید. نتایج کلیه مطالعات بر اساس چک لیست مطالعات ارزیابی بالینی casp (critical appraisal skills programme) و چک لیست مطالعات توصیفی- تحلیلی (strengthening the reporting of observational studies in epidemiology یا strobe) توسط دو ارزیاب مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: از130 مقاله یافت شده، 16مقاله وارد مطالعه گردید. میزان رضایت از این نوع روش آموزش، بالا گزارش شد. همچنین، عملکرد دانشجویان با این روش آموزش خوب بود و تأثیر معنی داری در افزایش یادگیری دانشجویان، به خصوص در حیطه بالینی و عملی، تقویت یادگیری فعال، خودراهبری، انگیزش و تفکر نقادانه داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، یادگیری مبتنی بر مسأله می تواند به عنوان یک روش آموزش مؤثر و ارزشمند در آموزش پزشکی ایران مورد استفاده قرار گیرد.